22.12.14

Un otoño perdido entre hojas camuflado y desvanecido [Contradicciones estacionales II ]



 
VANGELIS : THE CITY "Procession"

Pensemos que en la hoja caída  están los recuerdos de sus genes que ya marchitos o camino del viento transportan envueltos muchos de esos; semillas que fecundan la memoria y la inundan de matices y vivencias. Colorido luminoso del ocre cadmio reluce como ningún otro. Nuestra mente tiene un comportamiento similar y en cada línea de nuestra cara se acumulan historias que curten la piel renovada en cada tenue otoño, en cada latente invierno desembocando en el primer verano del año siguiente. 
Razón que nos da la clave desenvuelta de esos recuerdos, tan vivos como antaño; temporada pasada sólo.d:D´
[Aquí en galaico]


Alegremente empregando forza impulsiva exhalamos entre os nosos beizos, formando funil, o 
suave alento que desprega a súa paracaidista vida sen decatarnos que así mesmo se lle vai a súa de avó. Coma querendo pousar un bico, adiantando a boca, coma pronunciando unha doce airexa con ela, desposuímos de tudo a este e apouvigadamente desvístese posuíndome de contraditorias sensazóns. Voan procurando pousarse afastadas e cegamente despedidas acumulan o peso de novas vidas. 
Logo, entre os nosos dedos roxe sen dentes, xa despeiteado agonizando maduro e mucio; perdendo con iso familiar atuendo e deixándome coa vista no desembarco anárquico de cada un daqueles aos que empuxei a coñecer o seu interior a fóra. Do fogar expulsados a conveniencia; ou eu fágoo 
ou tan natural vento espalla as súas clónicas fillinhas. 

Entre as mans ou prendido ao chan desvanece coma alfinete entretexido de herbas e ramas. d:D´

[Eiquí en castelán]