14.10.12

SUCELLOS...no LUSCO e FUSCO.. (Sucellus.Sucelo) Prolongación de la montaña LAURANA. MONTE LAROUCO...2ª Parte


         
Cimeira deusa Laurana                     
durmindo deitada             
co respeto que  teñen                    
cado a poñente      
dende onde vense as augas 
cheas de pingas de sedento              
chao que non se aniña   
do fértil enorme  do que falo                            
coa súa maza         
pretende golpear soterrado         
pra lanzar ao ar súa cana




Tiven o pracer, de xeito pagá, admítoo, de fotografar a Larouco, tocalo e deixarme impregnar da súa radón. Os meus familiares amigos, Reigada , Castro e Fontes permitíronmo. Rito tránsfuxido que só trata de lembrar a aqueles vellos costumes (que eu vía pola Santa Cristina de Lavadores) coas que moitas mulleres e homes, cos seus panos, idolatraban a forma. Eu só rocei o contacto da mica, do feldespato, e con sentimento de non traizoarme deixeime impregnar de bano fértil de pedra. Inerte anaco de rocha que sacudiches un día o esquilmo, a deusa adourada da túa durmida montaña. Dormevea dende a madrugada que insina á tardiña o futuro tempro da súa probabilidade tempal. Ou ben insina deitándose o sol en vinte e catro horas bonancibre ou levántase desapacibre. Nas súas mans domina o tempo, os meteoros, os sonos dos seus pobos. Fertilizou os lameiros, os eidos; das casas baixo os tellados e nos cortellos. Miúda ferrería, qué ferreiro...d:D´


[Tuve el placer, de forma pagana, lo admito, de fotografiar a Larouco, tocarlo y dejarme impregnar de su radón. Mis familiares amigos Reigada, Castro e Fontes me lo permitieron. Rito tránsfuga que sólo trata de recordar a aquellas viejas costumbres (que yo veía por Sta. Cristina de lavadores) con las que muchas mujeres y hombres, con sus pañuelos, idolatraban la forma. Yo sólo rocé el contacto de la mica, del feldespato y con sentimiento de no traicionarme me dejé impregnar de fértil baño de piedra. Inerte trozo de roca que sacudiste un día el monte, la diosa adorada de tu dormida montaña. Duermevela desde la madrugada que enseña al atardecer el futuro templo de su probabilidad temporal. O bien enseña acostándose el sol en veinticuatro horas bonancible o se levanta desapacible. En sus manos domina el tiempo, los meteoros y sus pueblos. Fertilizó los prados, los campos; de las casas bajo los tejados y en las cuadras. Menuda herrería, qué herrero…d:D´]